- W niedzielę – 800, 1000, 1200, 1830
- W tygodniu – 1830
- W adwencie roratnia – 600
I Przykazanie kościelne
„W niedziele i święta nakazane uczestniczyć we Mszy Świętej i powstrzymać się od prac niekoniecznych”
Przykazanie to domaga się od wiernych udziału w celebracji Eucharystii, na której gromadzi się wspólnota wierzących, aby upamiętnić zmartwychwstanie naszego Pana Jezusa Chrystusa. Kodeks Prawa Kanonicznego wyjaśnia, że nakazowi uczestniczenia we Mszy Świętej czyni zadość ten, kto bierze w niej udział, gdziekolwiek jest ona odprawiana w obrządku katolickim bądź w sam dzień świąteczny, bądź też wieczorem dnia poprzedzającego (KPK, kan. 1248 § 1).
Oprócz niedzieli mamy obowiązek uczestniczyć w Eucharystii w następujące uroczystości:
– Świętej Bożej Rodzicielki Maryi (1 styczeń),
– Objawienia Pańskiego (6 styczeń),
– Ciała i Krwi Chrystusa (Boże Ciało), czwartek po Uroczystości Trójcy Przenajświętszej (święto ruchome)
– Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (15 sierpień),
– Wszystkich Świętych (1 listopad),
– Narodzenia Pańskiego (25 grudzień).
Msza św. Gregoriańska
Zwyczaj odprawiania 30 Mszy św. za zmarłych pochodzi od św. Grzegorza Wielkiego (540 – 604), papieża i doktora Kościoła.
Kiedy papież ten był jeszcze opatem benedyktynów w Rzymie, zmarł pewien zakonnik, przy którym znaleziono pieniądze.
W owych czasach uważane to było za wielkie przestępstwo w zakonie. Św. Grzegorz dla przestrogi innych nakazał ciało zmarłego pogrzebać poza klasztorem, w miejscu nie poświęconym. Pełen jednak troski o duszę zmarłego zakonnika nakazał odprawić 30 Mszy św., dzień po dniu. Kiedy odprawiała się ostatnia z nich, zmarły zakonnik miał się ukazać opatowi i podziękować mu za odprawione Msze św., oświadczając, że te Eucharystie skróciły mu znacznie czas czyśćca.
Odtąd panuje przekonanie, że po odprawieniu 30 Mszy św. Pan Bóg w miłosierdziu swoim wybawi duszę, za którą modlono się podczas nich i wprowadzi ją do nieba.